DOSTLUK öYKÜSÜ
Bir dostluk öyküsü bu
Bir kış gecesi
Kadıköy’de başlıyan.
Üç kişiydik
Yüzlercesi arasında,
Biri Adana’dan biri Çorum’dan
Ben garibim Malatya’dan
Buluştuk bir Kadıköy akşamında
Aylardan Şubat ve soğuk bir kış
Sene 1977
Günlerden öylesine bir gün
Çamur, Yağmur ve ceplerde bile donmuş eller
Çok gerilerde kalmış bir takvim yılında
Sigara dumanıyla ısınmış bir Kadıköy vapuru
Buluşturdu bizi Kadıköy’de.
Dost koktu o gece Kadıköy
Dostluk rüzgarları esti
Derin derin,
Isındı İstanbul
Bu üç yönden esen sıcaklıkla.
Kim demiş yalnızım İstanbul’da
Kim demiş işsizim,
Ya da parasız
Servet hatta define buldum ben,
Taşı toprağı altın olan İstanbul’da
Dost buldum.
Hayata bağlandım
İstanbul’u sevdim o gece
Ben memur onlar memur
Aybaşı gelmezdi bir türlü.
Eğlenceler birlikte, hüzün birlikte.
Birlikte doyduk
birlikte paylaştık işsizliğimi.
Yeni işe birlikte kadeh kaldırdık.
Başarı öyküsü yaşadım onlarla
tanrının ödülü idi bu
başarıyı birlikte alkışladık
onur olduk
gurur olduk
dost olduk
birbirmize.
18 Haziran 2005
Çamlıca
Yorumlar -
Yorum Yaz