HER EVİN BİR ÖYKÜSÜ VAR

 
Çocukluğumda bizim mahalle
Kanal Boyu. Sağ köşedeki mavi ev.
Pencereden gördüklerimize tanık
oluruz. Ya görmediklerimiz?
Fotoğraflar için buraya tıklayınız
Bu bir Malatya- Tahtalı Minare
Barutçu / Aydınoğlu hikayesidir. 

HAYDARPAŞA GARI
BU YIL BEŞİNCİSİNİ
DÜZENLİYORUZ. 
13 KASIM 2023 PAZARTESİ
SAAT 12:00 -14:00 ARASI

Bir ‎5 kişi ve ‎şunu diyen bir yazı '‎V. HAYDAR PAŞA GARI Okuma Etkinliği هااله Haydarpaşa Garı İskelesi 13.11.2023 12:00-14:00 numanaydinoglu.com haydarpasagari13kasim numanaydinoglu@gmail.com Okusalardı yapmazlardı... Aydınoglu‎'‎‎ görseli olabilir

13 Kasım 2023 Pazartesi gününü takviminize yazdınız mı?
Her şey o gün başladı aslında. 13 Kasım 1918. Mustafa Kemal Atatürk Haydarpaşa garına ulaşmış, oradan kendisini almaya gelen Kartal İstimbotu'na binmek üzere merdivenlere yönelmişti ki,  yaveri Cevat Abbas yanına gelip bir süre beklemeleri gerektiğini söyledi. Mustafa Kemal tahmin ettiği şeylerin gerçekleşmiş olduğunu anladı. Başını kaldırıp Marmara'dan Boğazın girişine baktı. Üç yıl önce Çanakkale boğazında mağlup edip evlerine gönderdiği İngiliz ve Yunan orduları İstanbul'u işgal etmek üzere nispet yaparcasına boğaza giriş yapıyorlardı. Korkulan olmuştu.
Bekleme süresi dolmuş, İşgal kuvvetleri Haliç girişinden Dolmabahçe önlerine kadar giderek yerlerini almış, Saraya tehditler savuracak şekilde demir atmişlardı.
Mustafa Kemal kararını vermişti. Cevat Abbas'a işaret ederek Kartal İstimboltuna bindiler. Cevat Abbas çok üzgündü. Paşa ise kararlı.  İstimbot boğazın sularını yarıp işgal donanmalarının arasından geçerken yaverine şöyle dedi.
"TASALANMA ÇOCUK, GELDİKLERİ GİBİ GİDERLER"
VE DEDİĞİNİ YAPTI. 
KASIM AYI CUMHURİYET TARİHİ İÇİN ÇOK ÖNEMLİ OLAYLARA EVSAHİPLİĞİ YAPTI.
29 Ekim'de Cumhuriyet ilan edildi.  Bağımsız bir devlet olmanın temeli atılarak ümmetlikten vatandaşlığa geçildi. 1 Kasım tarihinde önce Saltanat kaldırıldı altı yıl sonra da harf devrimi yapıldı.
Biz her yıl 13 Kasım'da Haydarpaşa garı önünde 12:00- 14:00 arasında kitap okuyarak Cumhuriyetimize damga vuran bu özel yere saygı sunmak istiyoruz ve diyoruz ki OKUSALARADI YAPMAZLARDI.
Daha fazla bilgi için lütfen sitenin konuyla ilgili bölümünü ziyaret ediniz.
Numan Aydınoğlu

ETKİNLİK FOTOĞRAFLARI İÇİN
RESME TIKLAYINIZ.
HER YIL 13 KASIM'DA 
SAAT 12:00 DA BEKLİYORUZ.
OKUSALARDI YAPMAZLARDI.
Özel ve Güzel

GÜNÜN MESAJI

 En Anlamlı Söz

Karıncaya sormuşlar :
''Nereye gidiyorsun?''
''dostuma'' demiş.
''Bu bacaklarla zor'' demişler.
Karınca : ''olsun, varamasam da yolunda ölürüm'' demiş... 

AYDINOĞLU SOYAĞACI

 Aile Soyağacımız


Hayatın Güldüren Yüzü
Sadık Şendil

Prisojnica’dan (Makedonya) Malatya’ya

Aydınoğlu öyküleri No 2.

Tahtalı Minare öyküleri sıra No: 6

Prisojnica’dan (Makedonya) Malatya’ya

 

          

           Yer Suriye toprakları İskender daha çocuk, düşe kalka yürümeyi öğrenmeye çalışıyor. Annesi Meryem’in kucağında ise yeni bebesi Mustafa Şemsettin var. Ortalık kan revan içerisinde Osmanlı sürekli mağlubiyetler yaşıyor ve yüzyıllardır elinde bulundurduğu toprakları kaybediyordu. O süreçte Gönüllere su serpen iki zafer yaşanmıştı. 1915 Çanakkale’de destan yazan Osmanlı ordusu; “Çanakkale Geçilmez” mottosunu yaratmış ve İngilizleri büyük bir bozguna uğratmış olmasına rağmen bu galibiyet İtilaf devletleri ülkeyi paylaşmaktan geri durmamışlardı. Çanakkale zaferinin kumandanı Mustafa Kemal Atatürk, sanki tek başına bir özgürlük sancağı taşımaya devam ediyordu. Çanakkale’den sonra Doğu Cephesine gelmiş Rusların 3 Mart 1916 tarihinde işgal ettiği Muş, Van ve Hakkâri illerini geri alma mücadelesine bağlamıştı. Rusların bu işgali sadece dört ay sürmüş ve Aynı yılın ağustos ayında Geldikleri gibi gitmişlerdi. İngilizler ise Suriye ve Fransızlar ile Suriye ve Şam bölgesinde yürüttükleri kışkırtma faaliyetlerini sürdürerek Osmanlıyı yok etme emellerine devam ediyorlardı. Mustafa Kemal’in Çanakkale’de başlayan ve doğuda bir güneş gibi parlayan umut ışığı Sarayı ele geçirmiş bazı çevreleri rahatsız ediyordu. Onu İstanbul’a çağırdılar.

           İşte böyle bir ortamda Necmettin karısı Meryem ve henüz yürümeye başlayan oğlu İskender ve karsının kucağındaki oğlu Mustafa Şemsettin’i de alıp Anadolu’ya geçmeye karar verdiler. Osmanlı bu topraklardan umudunu kesmiş kendi derdine düşmüştü. Saraya yakın bölge görevlileri için nakil araçları tedarik edilmiş olsa da son derece kısıtlı idi. Bu imkâna ulaşanlar kendilerini şanslı görüyorlardı. Necmettin,  iki tane katır edinebildi ancak. Karısı ve kucaktaki bebesini bir katıra bindirdi, diğer katıra ise kendisi ve İskender bindiler. Önlerinde aşılması gereken uzun bir çöl, yenilmesi gereken bir açlık, mücadele edilmesi gereken işgal kuvvetleri, atlatılması gereken işbirlikçi çeteler vardı. Bu topraklarda dört yıl süren yaşamları artık sona eriyordu.

           Kucağında ilk evladı İskender, önündeki katırda ise karısı ve kucağındaki yeni bebesi M. Şemsettin ile yola çıktılar. İskender umutla babasının gözlerine bakarken yıllar sonra karısı Nadire’nin de karnı burnunda üçüncü çocuğuna hamile iken bindiği katırın sağ heybesinde bir kızı, sol heybesinde diğer kızı ile Sason’a gideceğinin farkında bile değildi. Baba oğul birbirlerinin gözlerinde kayboldular. Aydınoğlu Necmettin, oğlunun gözlerine bakarken kendini Makedonya’da, köyünde buldu bir an. Yirmi yıldan fazla olmuştu köyünden ayrılalı. Bu süre içerisinde bir defa, o da  Hukuk Fakültesinde öğrenci iken gitmiş kardeşi Bahtiyar’ı da alıp gelmişti.  Son zamanlarda ondan da haber alamıyordu ama o, en azından Osmanlı topraklarında ve güvende idi. Anasını düşündü Bahtiyar ile köyü ana yola bağlayan yokuştan aşağı inerlerken anasının kenar taşına oturup; “daha senin hasretine alışamadım, bir de Bahtiyar’ımı ekliyorsun buna. Yüreğimi yakıyorsun” diye ağladığını hatırladı. Yıllardır içinde biriken özlem, hasret ve acıdan oluşan göz yaşlarına hâkim olamadı. İlk damla babasına merakla bakam İskender’in yanağına düştü. Kendi doğduğu topraklar gibi, oğlunun da doğduğu topraklar artık Osmanlıya ait değildi. Hezimetle biten savaşlardan sonra yaşanan birinci ve ikinci balkan savaşları arasında kalan Müslüman Türkler bir anda azınlığa düşmüş ve her ortamda çifte düşman saldırısı ile karşı karşıya kalmışlardı. Bulgaristan, Yunanistan’a saldırırken karşısına çıkan Türk köylerini yakmış, Yunanistan, Bulgaristan’dan topraklarını geri almak için saldırdığında yine arada Türk köylerini yakıp yıkmış ve toplu katliamlar yapmışlardı. Güneyde Selanik, Kavala, Dedeağaç, Gümülcine, Kuzeyde, Sofya, Filibe, Kırcaali, Varna, Manastır, Ohri, Debre ve tabi ki, Prisojnica. Tam bir ateş çemberi içinde idi insanlar. Balkanlarda yaşayanlar kağnılarla, yürüyerek yağmur çamur demeden İstanbul’a ve Anadolu’ya kaçıyorlardı. Tıpkı şimdi Necmettin ve ailesinin Suriye’den kaçtıkları gibi.

Anası, babası hayatta mıydı acaba, ya ağabeyi Leman, diğer kardeşleri. Yaşanan bu dramın neresindelerdi acaba. Darmadağın olmuştu aile. Anasını düşündü yeniden, İskender’e sarıldı. Anasının “hasret” diye ağlarken ne demek istediğini şimdi daha iyi anlıyordu. İkinci damla düştü gözünden. İskender bu defa sessizliğini bozdu. Ağlayarak elini babasının yanaklarına götürdü.

Oğlu İskender’i susturmak için kaldıran Necmettin, yol kenarında bekleyen elleri silahlı grubu gördü. Karısına baktı o da görmüştü. Birbirlerine bakarak gözleri ile konuşup anlaştılar. Bu karşılaşmaları daha önce de yaşamışlardı. Arapçayı çok iyi öğrenmiş olmaları işlerini biraz kolaylaştırdı. Köylerine giden bir aile görüntüsü ile bu tür kontrollerden geçmeyi öğrenmişlerdi.   Haftalar süren bir mücadele sonunda Ayıntap’a ulaştılar. Kısa bir süre burada yokluk ve sefalet içerisinde kaldıktan sonra Necmettin Rusya’nın işgalinden Mustafa Kemal’in kurtardığı Bitlis’e hâkim olarak atandı. Yolculuk yeniden başladı ama bu defa kendi ülkelerinde idiler. Savaş bitmiş miydi? Hayır. Mustafa Kemal özgürlük bayrağını açmış ve Kurtuluş savaşını başlatmıştı.

           Kurtuluş savaşı kazanılmış ve Cumhuriyet kurulmuştu. Artık Aydınoğlu B. Necmettin yeni cumhuriyetin bir hâkimi olarak Bitlis’te görev yapıyordu. Peki çile bitmiş miydi? Tabii ki hayır.

           1925 yılına gelindiğinde Aydınoğlu Necmettin’in kucağında en küçük oğlu vardı. Adını Mazhar Müfit koydular. O yıl doğan amcam Mazhar Müfit yıllar sonra benim bu araştırmalarımda rehberim olacaktı.  Doğuda Şeyh Sait isyanları baş göstermiş, yeninden kan akmaya başlamış ve yeniden can derdine düşülmüştü. Yeniden Türkiye Cumhuriyeti’ne kast edilmeye çalışılıyordu. Kurtuluş savaşını kaybeden İngiltere bu mağlubiyeti kabul edemeyerek,  Damat Ferit’in de fikir babaları arasında bulunduğu Kürt isyanları fikrine sarılmışlardı. Henüz 2 yaşını doldurmamış Türkiye Cumhuriyeti, yeni bir problemin içine girmişti. Bitlis’te İstiklal Mahkemeleri kurulmasına karar verildi ve isyancılar bu mahkemelerde yargılanmaya başlandılar. Bitlis İstiklal Mahkemesi Başkanı ise Atatürk’ün en yakın silah arkadaşlarından biri olan Kazım Dirik idi. Aydınoğlu Necmettin’e bu mahkemede görev verildi. Dedem Aydınoğlu Necmettin ile Kazım Dirik arasında bir anlaşmazlık çıkmış o günlerde. Gelin bu anıyı amcam Mazhar Müfit’ten dinleyelim: “Ben bunu babamdan dinledim ama tüm araştırmalarıma rağmen bir belge bulamadım. Babam dedi ki; bir gün duruşmaya 12 yaşında bir çocuk getirdiler. İsyana karışmış ve hakkında hüküm verilmesi gerekiyor.  Babam o zaman, 12 yaşındaki bir çocuğun böyle bir şeylere katılacak kadar fikri baliğ olamaz deyip itiraz etmiş. Sonra da babamı Bitlis’ten bugün Bingöl iline bağlı Genç ilçesine sürgün etmişler” 

           Dedem Aydınoğlu Necmettin bu olay üzerine hakimlikten ayrılıp Malatya’ya gelmiş. Çocukların iyi bir eğitim almasını istiyor. Malatya bu konuda çok aşama kaydetmiş bir şehir. Harf devrimi gerçekleşmiş ve İskender yeni harflerle okuyan ilk öğrenci olarak okula başlamış. Annesi Meryem, oğlu İskender’i karşısına alıp onunla beraber her gün öğrendiklerini tekrar ederek yeni alfabeyi öğrenmiş. Sonra bütün mahalleye öğretmenlik yapacak kadar ileri götürmüş bu çalışmalarını.

           1927 yılında yapılan Cumhuriyetin ilk Nüfus sayımı sonunda Malatya Nüfusuna kayıt olmuşlar ve 1934 yılında çıkan soyadı kanunu ile de dedemin Makedonya’dan getirdiği unvanını soyadı olarak almışlar. İskender Aydınoğlu nüfusa şöyle kaydedilmiş.

Adı:  İskender Aydınoğlu,

Baba adı: Behçet Necmettin Aydınoğlu,

Anne Adı: Meryem Aydınoğlu.

Nüfusa kayıtlı olduğu il : Malatya.

 

 

Devam edecek……

          

AlışSatış
Dolar32.237032.3662
Euro34.794534.9339
Hava Durumu
YAYIMLANAN KİTAPLARIM
HAYATIN GÜLDÜREN YÜZÜ

HAYATIN GÜLDÜREN YÜZÜ,
SADIK ŞENDİL.
RENCİDE GÖLGELER SOKAĞI
NAİL'İ BIRAKAMAM
İdil 2
SAYILMAYANLAR
Sayılmayanlar, raflarda yerini aldı.




Okuyucu Yorumları
ŞAM'DA BİR MARDİNLİ