Gözden her zaman gözyaşı düşmez azizim!
Kimi zaman da insan düşer;
Sen beni derde salan,
Sen beni hıçkırıklara boğan,
Sen beni ağlatan,
Bilesin ki düşen her damla gözyaşımda
Senden bir parça düşer…
Nasıl bir sevdadır bu
Bir şekilde buhar olup, yağmur olup
Yeniden gönlüme düşer..
Gözümde yaş olup düşen sen,
Yağmur olup gönlüme yağan sen
Yanarım, susarım, suyum sen
Kururum bir gün yağmurun yağmazsa
Sebebim sen!!
NA 26 5 2014
Ölümsüz Ustaya dil uzatanlara:
Ötmek için yetenek mi gerek,
Yoksa ötmeli mi Her kuş.
Ya bekle yetenekli kuşu
ötsün diye,
Ya sessizliğe sabret.
Sen yeteneksiz kuş,
Zeki Alasya'yı öldü sanan
onun sessizliği bile
senin söylediklerinden daha anlamlı.
Sen, onun cenaze namazına göz diken.
sen Allah, kuran derken
o gözleriyle, yüreğiyle ibadet ederdi.
Sen ve senin gibiler önünüzdeki arpaları gagalayın
Sanatçıları rahat bırakın.
Rahat uyu büyük usta.
Numan
8 Mayıs 2015
Ölümsüz Ustaya dil uzatanlara:
Ötmek için yetenek mi gerek,
Yoksa ötmeli mi Her kuş.
Ya bekle yetenekli kuşu
ötsün diye,
Ya sessizliğe sabret.
Sen yeteneksiz kuş,
Zeki Alasya'yı öldü sanan
onun sessizliği bile
senin söylediklerinden daha anlamlı.
Sen, onun cenaze namazına göz diken.
sen Allah, kuran derken
o gözleriyle, yüreğiyle ibadet ederdi.
Sen ve senin gibiler önünüzdeki arpaları gagalayın
Sanatçıları rahat bırakın.
Rahat uyu büyük usta.
Numan
8 Mayıs 2015
Alıştım sana hayat artık tanıyorum seni
Doğduğum gün sayende ağlamıştım,
Zamanı gelir gülerim sanmıştım.
O zamanın gelmeyişine alıştım,
Sevdim, sevildiğimi sandım,
İçimde fırtınalar koptu
Yeniden doğduğumu sandım
Sevilmenin yalnızca bir umut olmasına alıştım.
Hep iyi davrandın bana
Sevdiklerim hep yanımdaydı
Güvendim sığındım
Suçu hep sende aradım
Suçlunun sevdiklerimde değil kendimde olmasına alıştım.
Hasret soktun yaşamıma,
Yanımdayken hasreti
Kalabalıkta yalnızlığı yaşadım
Gittiler, geldiler ya da gelmiş gibi yaptılar
Gidip te gelmeyişlere alıştım
Gelip te gelmemişliğe alıştım.
Mutlu ettin beni öğrettiklerinle
Tarih dedin, felsefe dedin
Doğu dedin batı dedin
Dört yöne yol açtın
Açtığın yolların çukur olmasına alıştım.
Başarı itibardır dedin
Parayla taçlandırdın
Onur ve gururu paçavra ettin
Hırs ve İhtiras hep galip geldi
İnsanlık kana büründü, çocuklar gülmez oldu
Doların her şeyi almasına alıştım
Kan revan içinde dünya,
Her gün onlarca insan toprakta,
Aylan Bebek dalgalarla karaya vururken
Ana baba içimiz kan ağlamakta
Devlerin savaş çığlıkları her gün her yerde
Ölümün soğuk yüzüne alıştım,
Bu arsızların açlığına alıştım.
Numan
22 11 2016
Gitme Zamanı
Anlarsın zamanın geldiğini sana bakanlardan,
senin baktıklarından
bir şeyler kaçar bakışların
arkasından
koşar gibidir kara gölgeler,
nedir bilemezsin
yalnızlık oku batar yüreğine
belki de kanar, göremezsin
kaparsın gözlerini,
anlarsın
zamanı geldiğini gitmenin.
Toparlanmak istersin!
Anılar!!!
Anılar birikmiştir, hazırdır senle gelmeye,
üzmezler seni
Mutlusundur, belki de mutsuz kendi yalnızlığında
Ve gidiş başlar umuda
acıların verdiği gücün omzunda
Güneş batar ve sen gidersin
Ayakların altında anıların nemlendirdiği toprak.
Bilirsin
Sabah yine güneşle buluşmak vardır.
Batan umut değil güneştir sadece.
Ve her batan güneş yeni bir doğuşun müjdecisidir.
NA 26-june-2017